Kasza jaglana była mi zupełnie obca, nie jadałam jej wcale. Do czasu gdy pojawił się Antek ze swoją alergią i wprowadził u nas „kulinarną rewolucję”. Jednym z jej skutków było pojawienie się w naszym jadłospisie właśnie kaszy jaglanej. Nie będę udawać, że ją lubię. W wersji saute jest, moim zdaniem, paskudna i pod taką postacią jej nie tknę. Nauczyłam się jednak ją odpowiednio przerabiać i mam kilka sprawdzonych dań, które są naprawdę pyszne. Dowodem niech będzie to, że jedzą je nawet Maja i Łukasz, a ostatnio (!!!) Tomek. Muszę (i chcę) w tym miejscu wspomnieć o dwóch blogach, dzięki którym nauczyłam się „przemytu” jaglanki: smakoterapia.blogspot.com i wspomniana już wcześniej jadlonomia.com. Dzięki!!! Przepisy tam zawarte inspirują mnie do dalszych prób, czego przykładem jest dzisiejsze moje śniadanie.