Dzisiaj bardzo zapragnęłam moich ukochanych owsianych ciasteczek. Przyznaję, że jestem ciasteczkowym fanem. Torty, babki, biszkopty – to nie moja bajka, nawet tiramisu mnie nie zachwyca. Natomiast ciasteczka, tarty, placki – UWIELBIAM!!! Przepis na te ciasteczka znalazłam już dawno w sieci, nie pamiętam źródła. Dzisiaj zrobiłam je w takiej wersji, żeby mógł je zjeść także Antek. Do tej pory piekłam mu jeden rodzaj ciastek, tzw. zdrowych, które smakowały tylko jemu. A dzisiaj, po raz pierwszym, mógł jeść to co my. I oszalał kompletnie. Po zjedzeniu pierwszego wyciągał cały czas rękę mówiąc: „mniam mniam daj, mniam mniam daj”. I dostał kolejne trzy. Resztę schowałam na jutro.
Przepis podaję w wersji oryginalnej. Dla Antka zastąpiłam cukier puder jego zdrowym (i bezkalorycznym) odpowiednikiem, zamiast proszku do pieczenia użyłam kamienia winnego a mąkę pszenną zastąpiłam orkiszową. Maja i Łuki, uczuleni na słowo „zdrowe”, nie wyczuli różnicy. Uffff…